ویزای شینگن

ویزای شینگن نتیجۀ معاهدۀ شینگن در سال 1985 می باشد. امضاء این معاهده سبب شد تا شهروندان کشورهای  عضو شینگن دیگر بدون نیاز به دریافت ویزا به کشورهای عضو سفر کنند و فارغ از مشکلات رفت و آمد بین مرزی، به فعالیت های خود بپردازند. بنابراین ویزای شینگن برای شهروندان حوزۀ شینگن کاربردی ندارد و کسانی از این ویزا استفاده می کنند که می خواهد برای مدتی (طولانی یا کم) در حوزۀ شینگن بمانند. ویزای شینگن می تواند دامنۀ زمانی بین چند ساعت تا چند ماه را پوشش دهد و از قابلیت تمدید برخوردار است. بیست و شش کشور عضو شینگن عبارتند از: آلمان، فرانسه، هلند، اتریش، ایتالیا، اسپانیا، پرتغال، سوئد، لوکزامبورگ، بلژیک، فنلاند، نروژ، دانمارک، استونی، مجارستان، لهستان، لیتوانی، لتونی، استونی، اسلواکی، اسلونی، چک، ایسلند، سوئیس، مالت، یونان و لیختن اشتاین. شهروندان کشورهایی همچون قاره استرالیا، برخی از کشورهای قاره آمریکا، ژاپن، کرۀ جنوبی و مالزی نیز برای سفر به حوزۀ شینگن نیازی به اخذ ویزای شینگن ندارند(البته شرط محدودیت مدت اقامت وجود دارد).

ویزای شینگن با توجه به اهداف افراد، به سه گروه A,B,C تقسیم می شود که هر کدام دورۀ دامنۀ زمانی و جغرافیایی خاصی دارند. ویزای شینگن از دستۀ AA که به آن ویزای ترانزیت فرودگاهی نیز می گویند، برای افرادی است که از یک کشور خارج از حوزۀ شینگن به کشوری دیگر که آن هم خارج از حوزۀ شینگن است مسافرت می کنند اما در بین راه مجبورند در کشوری از حوزۀ شینگن توقف کنند. در این شرایط افراد صرفا می توانند در محدودۀ فرودگاهی تردد کنند. ویزای شینگن از دستۀ B برای افرادی است که می خواهند ظرف مدت حدأکثر پنج روز با استفاده از وسیلۀ شخصی، اتوبوس یا هواپیمای شخصی از یک کشور خارج از حوزۀ شینگن به کشوری دیگر که آن هم خارج از حوزۀ شینگن است سفر کنند اما از خاک شینگن عبور می کنند.  ویزای شینگن از دستۀ C برای افرادی است که می خواهند مدت زمانی بیشتر را در کشورهای عضو شینگن اقامت کنند. ویزای شینگن به افراد این امکان را می دهد تا از بسیاری از کشورها دیدن کنند. سفارت اتریش یکی از سفارت هایی است که می تواند گزینۀ مناسبی برای دریافت ویزای شینگن باشد.